Tara

සිප් සතරින් දරුවන් පෝෂණය කරන ගුරුවරු දෙවිවරුන් වැනිය. තමන් දන්නා දේ ගුරු මුෂ්ටියක් නොතියා දරුවන්ට කියා දෙන්නේ ද ගුරුවරයාය. යහපත් ගුණධර්ම උගන්වමින් දරුවන් යහමඟට ගැනීමට දරන වෙහෙස දන්නේ ගුරුවරු ම පමණි. එම කාර්යයෙහි ලා වරදට දඩුවම් කිරීම, අවවාද කිරීමට ඔවුන් කිසි විටෙකවත් පසුබට වන්නේ නම් නැත. මන්ද යත් නැණවත් ගුණවත් රටට වැඩදායක පුරවැසියකු බිහි කිරීමට ඔවුන්ට ඇති අවශ්‍යතාවය නිසාවෙනි. ඉතින් තමන්ගෙන් දඩුවම් ලැබූ ශිෂ්‍යයෙකුගේ ගුණ පිළිබඳව ගුරු සිතක ඇති වූ අදහස ප්‍රදීපිකා පතිරාජ මෙසේ කියයි.   නොබලා ඔබේ ඇස් දෙක  බිම බලාගෙන හැරී යමි  ඔබේ ගුණ වාර්තා පොතට ගත නොහැකි වූ අසමත් ම ගුරුවරිය ලෙස  තමන් කොතෙක් නැණ නුවනින් පොහොසත් දරුවෙක් රටට භාර දෙන්නට ක්‍රියා කළත් ඔහු නොවේ හැදුනේ. නමුත් ගුණ යහපත් කම් වලින් හිඟයක් නැති දරුවෙක් බිහි කිරීමට ගුරුවරයා සමත් වී තිබේ. කොහොම නමුත් ශිෂ්‍යයාගේ මෙම ක්‍රියාව ගුරුවරියගේ හද තුල යම් ශෝකයක්, කණගාටුවක් ඇති කරවීමට සමත් වී තිබේ. මන්දයත් ඔහුගේ ගුණ පිළිබඳව එකල අයට හඳුනා ගැනීමට නොහැකි වී ඇති නිසාය. එසේ හඳුනා ගත්තේ නම් ශිෂ්‍යයාව උගතෙකු කිරීමට ඇය පසු බසින්නේද නැත.  දී යතුර මා අතට ද

  ඇයි මේ අඬන්නේ, මොකක්ද වුනේ? මාව දාලා ගියා... මගෙ ආදරය අඩු වෙලාද, වෙන කෙනෙක් හමුවුණා ද, දන්නේ නෑ හේතුවක්. ඇඬුවම උත්තර ලැබුන ද? හිතට සනීපයි. හ්ම්.. දුකක් දැනුනම අඬන්න, එත් මොහොතකට.වැඩ ගොඩ ගැහිලා නේද? එයා වෙනුවෙන් දුකින් හිටියා කියලා මොනවද ලැබුණේ ඔයාට, වැඩ කන්දක් විතරමයි. එයා ඇවිත් කරලා දෙයි ද ඔය ටික ? නෑ, මේ වැඩ කන්ද කරන්න තියා මගෙ ජීවිතයටවත් එයා එන එකක් නෑ. එහෙනම් මොකක්ද මේ  කරන පිස්සුව.... අම්මා,තාත්තා මහන්සියෙන් හම්බ කරලා, කන්න බොන්න දීලා, උස් මහත්  කළේ එක එකාගෙන් කොන් වෙන්න ද, ගැරහුම් ලබන්න ද, යදින්න ද.. කොහෙත්ම නෑ. මට පව් පිරෙයි.එයාලගේ හීන බොඳ කළොත්. මාව එපා නිසානේ අත හැරියේ. ඇයි මන් තවත් වැළපෙන්නේ... මගෙ හිත සටනක................... ඇත්ත, මම වැඩ කරන්න ඕනේ.මන් වෙනුවෙන්, මගෙ දෙමව්පියෝ වෙනුවෙන්.  මගේ හීන හැබෑ කරගන්න, මන් මහන්සි වෙන්න ඕනේ. ඔව්, ඔයාට විතරමයි පුළුවන් ඔයා මිණි පහනක් ද, අවලංගු කාසියක් ද කියන එක ලෝකෙට පෙන්නන්න.ඉතින් දැන් ඉදන් වැඩ කරන්න මිණි පහනක් වෙන්න. ස්තූති.. හැමදාම මේ වගේ මගෙ ළඟින් ඉන්න. වැටුන වෙලාවට අත දෙන්න. ජීවිතය දිනන්න හදවත පමණක් නොවේ මොළයත් වැදගත්................

  නිතරම සැර වැර කරමින් අප හට නිසි ඔවදන් දෙමින් යහමගට ගන්නට බඩ කට පුරවා රකිමින් මැණිකක් ලෙසට උස් මහත් කලේ ඔබයි අම්මේ...... වරදක් වූවේ නම් ඔබහට සමාව දෙනු මැන අපහට කිසිවෙකුටත් නොහැකිය ඔබ අඬවන්නට අප සිටිනා තුරු ඔබ හා එක්වම මතු සසරේ නැවතත් මගෙ අම්මා වී පතමි මා ළගින්ම වෙසෙන්නට

කුරුලු කූජන වලින් මුළු පරිසරයම ප්‍රබෝධමත් වෙද්දී හිරු රැස් දහරා මිහිකතට පතිත වන්නේ තවත් දවසක ආරම්භය සනිටුහන් කරමිනි. දකින දකින තැන හරිත වර්ණයෙන් ඇති නොයෙකුත් ගස් කොළන් ඇසට යම් සුවතාවයක් ලබා දෙයි. ඈතින් ඇති නිල් දිය ඇල්ල කනට මිහිරියාවක් එක් කරමින් පහළට ගලා බසියි. දෝතපුරා ගත් දියෙන් ගත දොවද්දී දැනෙන සනීපය මෙතෙකැයි කිව නොහැක. දිය දෝතින් ඇඟෙහි දුවන සිසිලසින් නව පණක් ලැබුවාක් වැනිය. පුංචි පුංචි මාළු එක රැළට කඩිමුඩියේ එහෙ මෙහෙ පීනති. ගල්පර අතරින් ගලායන ඇල්ල සෞම්‍යව ඉදිරියට ඇදෙයි. දස අතින් පිපී හමන මල් වල මෘදු සුවඳින් මුළු ගතම ආශ්වාදයෙන් පිනා යයි. එම මෘදු සුවඳින් මුළු ගතම වෙලා සිටියි. කුරුල්ලන්ගේ කිචි බිචියත්, සූර්ය රශ්මියෙන් ඇද හැලෙන හිරුකැන්, සිසිලසින් පිරි දියවරත්, මල් ගොමු වල මිහිරියාවත් මේ උදෑසනේ මගේ සිතට එක් කර ඇත්තේ මිල කළ නොහැකි හැඟුමකි. ගතට දැනෙන මෙම ආශ්වාදය විදින්න ස්වාභාව සෞන්දර්ය හැසිරෙන අයුරු අද්විතීයය. එම හැඟීම විදින්නට මා ද යම් හෙයකින් වාසනාවන්ත වූවෙමි.

 ඔය සෙනෙහසට නෑ තවමත් හරි හැටි                                         කවි ගී ලියැවුණේ ආදරෙයි කියා නෑ කිසි විටෙකවත් ඔය                                             කටින් පිටවුනේ එනමුදු දනිමි මහමෙරක සෙනේ ඔය                                                     පපු ඇතුලේ  මැණිකක් රකින නාගයෙකු විලසිනි ඔබ                                                      අප රැක්කේ ඉල්ලු විගස ගෙන දෙයි හැම කොහෙ                                                  හෝ ලෝකෙන් දුකක් නොදී හැම සැප සතුටකින් අඩුවක්                                                          නොකළේ  මතු බුදු වෙන්න මගෙ පින් ටිකත් අරන්                                                         පියාණනේ....

  නිදි මරලම ඇස් රතුව ඇත්තේ මුළු ඇඟම පුටුවට බර දී ඉන්නේ කොන්ද අතපය නෑ වගේ දැනෙන්නේ කුමන විගඩමක් ද මේ නටන්නේ හිතුවොතින් මේ කරන දෙය දිහා පැහැදිලිය එක් අරමුණක් සොදා දැකපු හීන වලට පණ දෙන්නට නොවෙද මෙලෙස වෙහෙස ගන්නේ ජීවිතය හරි පුදුම දෙයකි ඉපිද මැරෙන තුරු පුරාවට කරන කියන මේ සියල්ල  හීන පසුපස  හඹායන්නකි...

  ඉර කෙමෙන් කෙමෙන් සයුරු ගැබ පහළටම බැස යනවා.මුළු අහසම රක්ත වර්ණයෙන් පිරී ඉතිරි ගොසිනි.ඈත මුහුදේ පොඩි පොඩි රුවල් තැනින් තැන පාවෙයි.කුරුල්ලන් උන්ගේ කැදලි කරා වේගයෙන් ඇදෙයි.එහා කොනෙන් තල්මස් රෑනක් මෙහා කොනට ඇදෙයි.මූදු සුවද මුසුව එන මදනල ඇඟේ ගෑවි ගෑවි හමා යන්නේ ගතට සිසිලක් එක් කරමිනි. අඳුරු පරිසරය යම්තාක් දුරකට හිතට චකිතයක් එක්කර නැතුවාම ද නොවේ.  තනිකම, පාළුව දැනෙන විට එම සිතිවිල්ලත් ඉබේම නැතිව යන්නේ කිසිත් නොවූවක් පරිද්දෙනි. ආසයි අතක් අල්ලන්, රැල්ල පාගලා, වෙරළේ ඇවිදලා, වඩයක් කාලා, උරහිසට ඔළුව තියන් ඈත බලන් ඉන්න. ඒත් මුළු අහසම පාලුවට ගිහින් වගේ මේ හිතත් පාලුවටම ඇදී යන්නේ කිසිදු අවසරයකින් තොරවයි.   ඉර හැංගි ගොස් ඇත.ගස් වල කොළ 'සර සර' හඩින් ඒ මේ අත පැද්දෙයි.සඳ රැස් වැටෙන්නට ඇත්තෙ තව ටික මොහොතකි. අඳුරු ගුප්ත වළාවන්ගෙන් පරිසරයම වැසී ගොස්ය. ඉතින් අවසර නෑ මට තවත් තනියම මෙතන රැදෙන්නට. මම නොවේ මගෙ හිත කියයි.

  ඉතින් අවසර නික්ම යන්නට සෙනෙහසින් බැඳි නවාතැනෙන් වරදකට නොව ඉගෙන ගන්නටය මෙලෙස  ඔබව හැර දමා යන්නේ ජීවිතය ඉදිරියට දිනන්නට සරසවිය මේ අඬ ගහන්නේ  ඉතින් කෝමැයි සිතට වහල් වී මේ ගමන නොගිහි න් ඉන්නේ

  හිතුවෙවත් නැති විදිහට බැඳුණා මේ සිත නුඹටම රහසින් පෙම් කලේ ඔය හිතට  නුඹටත් නොදැනීම‍‍ ය අවුරුදු ගණනකි දැක නුඹ අවසානෙට  එනමුදු මේ  හිත අයිතිය නුඹටමය නොලැබෙන බව දැන දැනත්  ඔය හිතට ආලකම් පෑවේ මමම ය මේ හිතෙන් නැගි ආලය මේ හිතෙන්ම මිය යයි නම් සත්තයි සුව වේවි මා හද තුවාලය...

  රට වටේ රවුම් ගහන්න සීතලක ප්ලේන්ටියක් එක්ක රොටියක් කන්නට ගෙදරින් දුර ඈතක නැවතිලා ඉන්න ගඟක,දොළක,වැවක හරි හරියට පීනන්නට  කදු නගින්න,ගස් බඩගාන්න ජීවිතේ මිහිරියාව එක්ක ජීවත් වන්නට මාත් ආසයි.... ඒත් කොයින්දෝ එයට ඉඩක්  මා ගෑණු ළමයෙක් වන නිසා..........

  ජීවිතය හරියට කඳු මුදුන්, ගල්පර අතරින්  හෙමිහිට ගලා බසින ගඟක් වගේ. ඉස්සරහට යන්න යන්න එක එක විදිහේ මිනිසුන්, බාධා කම්කටොලු, මුණගැහෙන මාවතක් බඳුය. ඉපදුනදා පටන් මැරෙන තුරාම අප කරන සෑම දෙයක්ම ජීවත් වීමේ අරගලය උදෙසා  වන සටනක්ය. අපි හැමෝම වගේ ඉපදෙන්නේ කිසිදු වටිනාකමක් නැතිවයි. නමුත් මැරෙන  විටත් ඒ ආකාරයෙන්ම මිය ගියොත්  ඔහු හෝ ඇය මේ ලැබුණු ජීවිතය  අත්විඳ ඇති බවක් හිතාගැනීමට නොහැකිය.  ජීවිතය කියන්නේ විඳීමක් මිස  විදවන්න ඕනේ දෙයක් නෙමෙයි.තමන්ගේ  ජීවිතයට වටිනාකමක් දෙන්න පුළුවන් තමන්ට විතරමයි. අපි හැමෝම වගේ  ආසයි කුරුල්ලෙක් වගේ පියාඹන්න.එය ඉෂ්ට  කරගන්න පුලුවන් තමන්ට විතරමයි.එතනට එන්න වැඩ කරන නොකරන එක තමන්ට භාරයි. ලැබුණු ජීවිතය නිදහස්ව  විඳින්න, තමන්ට වටිනාකමක් එක් කරන්න, ලෝකෙම දන්න කෙනෙක් වෙන්න, මිනිසුන් හම්බ කරන්න මේ හැමදේම මට නොවේ ඔබටයි පුළුවන්.  ඉබ්බෙක් වගේ කට්ට ඇතුලට වෙලා ඉන්නවද, කුරුල්ලෙක් වගේ පියාඹනවා ද නැද්ද තීරණය කළ යුත්තේ ඔබයි. එතන දී ජීවිතය විඳිනවාද විදවනවාද යන ප්‍රශ්නයට නිතරඟයෙන්ම පිළිතුරු ලැබේ.දිය පාරක් නොව ගඟක් වනවාද නැද්ද යන්න ඔබට භාරයි....

  දුක සැපේ ළඟ ඉදිමින්  ගුරුහරුකම් දුන්නේ ඔබයි බැඳි සෙනේ ඔබ කෙරෙහි නැත අඩු වුණේ  කිසිදා  එක කුස නූපන් වුනත් යෙහෙළියක වූයේ ඔබයි ඉතින් පතනෙමි මතුභවේදී මගෙම හෙවණැල්ල වී ඉපදෙන්නට....

  ඉතින් අවසරයි නික්ම යන්නට ඔබගෙන් දුර ඈතකට කෙසේ එසේ යන්නද කියා නොවැටහේ මේ හදමඩළට අයිතියක් නැති තැන කෙසේ රැදෙන්නද  හිත කියයි එ හැම වෙලේම ආසයි අත අල්ලන් දුර ඇවිද යන්නට ඒත් කොයිදැයි ඉඩක් මේ මාහට ප්‍රේමය නොලැබි මේ හිතට  තරහක් නෑ ඔබ ගැන කිසිවිටක.....

  ගී ගයයි හැමවිට ඔබ ගැන මතකය රිදුම් දෙයි හිත යට ජීවත් වෙයි බලාපොරොත්තුවක් දරා ලැබෙන තුරු ඔබ මට... මතකය අවදි වෙයි දිනෙන් දින කල කී දෑ ඔබ සමඟ කුමක් කරන්නදෝ කියා  නොතේරෙයි මා හට... කාලය ගත වෙයි ටිකෙන් ටික  මේ හිතට වෙනත් කෙනෙකු පැමිණේදෝ කියා භයයි මට.....

  උදයම පිබිද දත කට  මැද සිප් සතර රිසියෙන් ඉගෙන ගෙන ගුරු, යෙහෙළියන් ඇඳින ගෙන රටට බර නැති, අභීත දියණියන් බිහි කරන්නට  ඔබයි අත දුන්නේ මා දයාබර දෙවෙනි අම්මා සදා ණයගැතිය මෙ පින් බිමට වැජඹේවා මව්ණි  දිනෙන් දින.....